Avontuur
Geboren in de Abel Tasmanstraat in Winschoten uit Haagse ouders. In de jaren ’60 van de vorige eeuw. Dan weet je ongeveer hou oud ik ben. Regelmatig reden we naar de Copernicusstraat in Den Haag om bij oma te logeren. Daar was Indische rijsttafel en een heleboel nichten en neven.
Deventer
De nacht voordat we naar Deventer vertrokken had ik al over de juf gedroomd. Juffrouw Aaldrink van de Prinses Beatrixschool. Daar begon ik op 4 jarige leeftijd op de lagere school. Ik mocht voorin de cabine van de verhuiswagen zitten. In de prachtige stad aan de IJssel heb ik mijn jeugd doorgebracht. Ik was geen gelukkig kind maar gelukkig was ik wel creatief. Op mijn 18e vertrok ik naar de Kunstacademie in Den Haag, de Koninklijke nog wel …
Den Haag
Eindelijk vrij, op kamers en …. op zoek. Naar wat wist ik niet precies. In Deventer zocht ik het vooral in boeken op de esoterische afdeling van de Bieb. In Den Haag kon ik bij diverse spirituele genootschappen kijken. Terwijl klasgenoten bezig leken te zijn met hun carrière, was ik nog steeds op zoek. Er moest ergens een blauwdruk zijn van alles wat er op aarde gebeurt. Ergens moet alles met elkaar verbonden zijn en een plek hebben.
Kraken
Hoewel ik goede cijfers had op de Kunstacademie besloot ik er toch te stoppen. Om uit te zoeken wat ik anders kon doen heb ik me nog een jaar op de Vrije Academie uitgeleefd. Daar mocht je alles doen wat op de Koninklijke not done was. Wat ik er ook leerde was iets anders interessants: Kraken. “Dat lijkt me echt wat voor jou” zei de wereldvreemde kunstenaar waarmee ik bevriend was geraakt. Ik had geen idee maar gratis wonen leek me wel wat. “Zij weet wel hoe”, zei hij en wees naar een jonge vrouw met piekhaar. “Ja hoor, kom maar mee, we hebben net een pand in de binnenstad gekraakt” zei ze. En zo woonde ik 5 jaar lang in Villa Kakelbont. Naast de Vrijmetselaars.
Mallorca
Om wat bij te verdienen had ik een zomerbaantje op Mallorca. Wat dat was zal ik maar niet publiceren, want echt koninklijk was het niet.
Tijdens de vrije uurtjes wandelde ik eenzaam over het strand. Op een avond, het was nog schemerig, zat ik moe van het werken en wandelen op het zand. Ik keek naar de zee en de lucht. De kleuren gingen in elkaar over en de grens tussen water en lucht verdween. En ik verdween ook. Het was alsof mijn lichaam er niet meer was, maar mijn bewustzijn nog wel. Alles werd licht en mijn zoeken werd een weten.
Raja Yoga
Vrijwel onmiddellijk na deze spirituele ervaring zegde ik mijn baantje op en verliet het eiland. In de kroeg waar ik mijn ticket moest regelen zei ik tegen de barman: “Er is meer, dit wat we om ons heen zien kan niet alles zijn.” De man keek me met grote schoteltjes aan en gaf me gelijk. Mijn woorden maakten zichtbaar indruk op hem.
Een paar maanden later vond ik wat ik zocht. Via een kleine advertentie. Raja Yoga Meditatie. Gratis. Op een zolderkamertje aan de Paul Krugerlaan in Den Haag zat een mevrouw in een witte sari. Alles was wit, kraakhelder. Aan de muur hingen grote platen over God, de Cyclus van tijd, de Wereldboom en de Drie Werelden. Het ging er in als zoete koek. Logisch allemaal. Dit was de blauwdruk waar ik zo lang naar op zoek was geweest. Hier klopte alles. Hier kon ik mijn hart ophalen.
Geluk
Na vele omzwervingen en avonturen kom ik iedere keer terug bij de Cyclus van Tijd. Het is voor mij een referentiekader waarin ik alles een plek kan geven. Samen met Raja Yoga meditatie, schaduwwerk en het bijwonen en faciliteren van familieopstellingen creëer ik een steeds dieper begrip van wie ik ben en wat ik hier te doen heb. Het heeft even geduurd maar ik kan nu volmondig zeggen dat ik gelukkig ben. En dit geluk geef ik van harte door.
